فاش مىبینم ملائك صف به صف
این غزل خوانند با تنبور و دف
عشقبازان، شور و حال آمد پدید
میم و حاى و میم و دال آمد پدید
شب نشینان دیده را روشن كنید
آن مه فرخنده حال آمد پدید
آمد آن روزى كه در ناباورى
سر زند از غرب مهر خاورى
راستین مردى رسید با تیغ كج
شیعیان الصبر، مفتاح الفرج
چیست آن تیغ سفید آفتاب
بىگمان لاسیف إلّا ذوالفقار
حیدر از محراب بیرون مىزند
شب نشینان را شبیخون مىزند
آفتاب، اى آفتاب، اى آفتاب
از نگاه بندگانت رخ متاب
از فروغت دیده ادراك چاك
از فراغت، اشك مدفون زیر خاك
آفتاب شیعه از مغرب درآ
بار دیگر سر زن از غار حرا
بت پرستان تركتازى مىكنند
با كلام الله بازى مىكنند
تیغ بر كش تا تماشایت كنند
تا كه نتوانند حاشایت كنند
پاك كن از دامن دین ننگ را
این عروسكهاى رنگارنگ را
این سخن كوتاه كردم والسلام
شیعه، یعنى تیغ بیرون از نیام
"مرحوم محمدرضا آغاسى"
نیمه ی شعبان