امام زمان (عج)
قسمت ششم
نائبان خاص در غيبت صغري:
اگر چه حضرت مهدى(عليه السلام) از ديد كليّه دشمنان مخفى
بودند، لكن تعداد چهار نفر از ياران و اصحاب خالص او، با آن حضرت
در ارتباط هميشگى بودند و سؤالات و مشكلات مردم را به حضور
حضرت عرضه داشته و پاسخ آن بزرگوار را به مردم مى رساندند.
اين نواب عبارت بودند از :
عثمان بن سعيد عمروى: از يازده سالگى در خدمت امام هادى
(عليه السلام) به سر مى برد و بعدها با تظاهر به روغن فروشى در
اوج خفقان حكومت متوكّل و ساير حاكمان جور عبّاسى بييش ترين
نقش را در انتقال معارف به شيعيان بر عهده گرفت. او كه از وكلا و
نوّاب دو امام پيشين بود، به عنوان اوّلين نايب خاصّ حضرت مهدى
(عليه السلام)معرفى شد. او در سال 300 هجرى در گذشت و در
بغداد مدفون شد.
امام زمان(عليه السلام)را يافت. او كه چندين كتاب در فقه و حديث
نگاشته است، چندين بار مورد تأييد خاص قرار گرفت و حضرت
مهدى(عليه السلام) درباره اش فرمود:
«اِنَّهُ ثِقَتى وَ كِتابُهُ كِتابى»«او مورد اطمينان من است و نوشته او
نوشته من است.»
او در آخر جمادى الاول سال 305 هجرى درگذشت.
خويش، به امر امام(عليه السلام) او را به سفارت و نيابت معرفى
نمود. او از بزرگان اهل علم و مشهور به فضيلت و تقوا بود.
مناظراتى كه از او نقل شده است دلالت بر قدرت روحى و كثرت
دانش او دارد. او چنان با اراده و با استقامت بود كه يكى از
دانشمندان معاصرش درباره اش گفت:
«اگر دشمنان، او را ريز ريز كنند او امام زمان(عليه السلام) را به
او بيست و يك سال در مقام نيابت خاص باقى ماند و در سال 326
هجرى درگذشت و در «بغداد» مدفون گشت
على بن محمّد سيمرى: در عظمت مقام او كافى است كه با وجود
شخصيّت هاى عظيم علم و تقوا و مؤلّفين گران قدرى هم چون
«محمّد بن يعقوب كلينى» صاحب «كافى»، تنها او افتخار نيابت
خاص امام زمان(عليه السلام) را پيدا كرد.
شش روز قبل از وفات او امام زمان(عليه السلام) در نامه اى از
مرگش خبر داده و شروع غيبت كبرى را به اطلاع مسلمانان
رساند.او در نيمه شعبان سال 329 به جوار رحمت حق انتقال
يافت
خدايا ظهورش را نزديك بگردان
نیمه ی شعبان