کی می‌شود صبح ، ناشتای چشم‌هایمان را به نگاه تو بگشاییم؟
کی می‌شود شام ، تصویر تو را به قاب خوابهایمان ببریم؟
کی می‌شود شب و روزمان، در فضای ظهور تو بگذرد؟
يا ابا صالح من ...
............
كاش بودي تا دلم تنها نبود
............
سؤالي ساده دارم از حضورت
من آيا زنده‌ام وقت ظهورت؟
اگر تو آمدي، من رفته بودم
اسير سال و ماه و هفته بودم
دعايم كن دوباره جان بگيرم
بيايم در حضور تو بميرم
............
یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشیم
شاید که نگاهی کند آگاه نباشیم
....
اما هنوز این مرد تنهای پرشکیب، با کولبار شوق خود راه می‌سپارد، تا از دل این تیرگی، نوری برآرد ... و همچنان در هر کناری، شمعی می‌گذارد، چرا كه اعجاز انسان را، هنوز امید دارد ...
..........
من به چشم شيعيانم، جلوه الله و نورم
من ميان دوستان‌ام، گرچه پندارند دورم
ملك هستي، بحر مواجي بود از شوق و شورم
دوستان، آماده، نزديك است ايام ظهورم
نیمه ی شعبان