مردي كه با يك دعا پولدار شد

^!

^{اين بار نيز ثعلبه رفت و مجددا چند روز ديگر براى سومين مرتبه به}

^{حضور پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم شرفياب شد و عرضكرد:}

^{يا رسول الله! از خداوند منان مسئلت دار تا مرا مالدار گرداند. اگر}

^{خداوند از مال دنيا برخوردارم سازد، حق خدا را از آن ادا مى كنم و}

^{از مستمندان دستگيرى مى نمايم و به كسان و نزديكان محتاج}

^{خويش به قدر كفايت كمك مى كنم.}

 ^{پيغمبر چون ملاحظه نمود كه ثعلبه دست بردار نيست، برايش دعا}

^{كرد و فرمود: پروردگارا از خزينه خود به ثعلبه روزى كن!}

^{ثعلبه چند رأس گوسفند داشت. اما بعد از دعاى رسول خدا صلى}

^{الله عليه و آله وسلم بركت يافت و پيوسته بر گوسفندانش افزوده}

^{گشت، تا آنجا كه از كثرت آن نتوانست در شهر بماند.}

^{ثعلبه چون مردى دنياپرست و حريص و تنگ نظر بود، شخصا}

^{چوپانى گوسفندان را به عهده گرفته بود! قبل از آنكه گوسفندانش}

^{فزونى يابد، نمازهاى پنجگانه را با پيغمبر در مسجد به جماعت مى‌گزارد.}

^{ولى بعدها محلى در بيرون مدينه براى خود و نگاهدارى گوسفندانش ‍ ساخت و در آنجا سكونت گزيد و نماز مغرب و عشا و صبح را در همانجا به تنهائى مى خواند. كم كم گوسفندانش زياد شد و روزبروز بر تعداد آن افزوده گشت .}

^{ثعلبه كه بيرون شهر را براى نگاهدارى آن همه گوسفند تنگ ديده ، ناگزير بيابان بزرگ وسيعى را كه با مدينه مسافت بسيار داشت انتخاب نمود و به آنجا كوچ كرد.}

^{در آنجا خانه‌اى براى خود و جائى براى نگاهدارى گوسفندانش ساخت و با خاطرى آسوده به زندگى پرداخت. گوسفندان نيز از بركت دعاى پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم همچنان رو به افزايش بود.}

^{ثعلبه ديگر نتوانست حتى نماز ظهر و عصر را هم در مدينه برگزار نمايد، و بدين گونه از ثواب و فضيلت نماز جماعت و اقتداى به پيغمبر و درك محضر پرفيض آن حضرت محروم ماند. فقط هفته‌اى يك روز به شهر مى آمد و در نماز جمعه شركت مى‌جست .}

^{چيزى نگذشت كه گرفتارى دنيا و سرپرستى گوسفندان اين فرصت را هم از او گرفت و بكلى از مدينه قطع علاقه كرد و در بيابان دوردست منزل گزيد، و هر گاه كسى از آنجا مى‌گذشت اخبار مدينه و پيغمبر را جويا مى‌شد!}

^{مدتى گذشت ، روزى پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم پرسيد: ثعلبه كجاست و كارش به كجا كشيد؟}

^{عرض كردند: به قدرى گوسفندانش زياد شده كه اطراف شهر گنجايش ‍ آنها را نداشت، لذا به فلان بيابان رفته است، و در آنجا خانه‌اى ساخته و روزگار مى‌گذراند.}

^{پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم با شنيدن اين موضوع سه بار فرمود: واى بر ثعلبه !.}

^{هنگامى كه آيه زكات نازل شد و خداوند دستور داد پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم از ثروتمندان زكات بگيرد و به مصارف نيازمندان برساند، حضرت هم در ميان مبلغين و مأمورانى كه براى اخذ زكات به اطراف اعزام داشت، از جمله دو نفر از قبيله جهنيه و بنى سليم را خواست و احكام زكات گوسفند و شتر را به آنها آموخت .}

^{سپس آن دو را با نامه‌اى مشتمل بر آيه زكات كه فرمان خداوندى بود به سوى ثعلبه و مردى از قبيله سلمى فرستاد تا زكات گوسفندان و شتران آنها را گرفته بياورند.}

^{فرستادگان نخست نزد ثعلبه رفتند و نامه پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم را بر وى خواندند و زكات گوسفندانش را خواستند. ثعلبه گفت: يعنى چه؟ مگر ما كافر هستيم كه بايد جزيه بدهيم ، اين ، همان جزيه است كه از يهود و نصارا مى‌گيرند!}

^{برويد به سراغ ديگران تا من با فرصت كافى در اين باره فكر كنم و بتوانم تصميم بگيرم و هنگام بازگشت نظرم را به شما اعلام دارم!}

^{مبلغين پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم ثعلبه را رها ساختند و به سراغ مرد مالدار قبيله سلمى رفتند و نامه حضرت را براى او قرائت نمودند.}

^{مرد سلمى فرستادگان پيغمبر را با خوشروئى و آغوش باز پذيرفت و گفت: اين شتران من است خودتان ببينيد هر كدام بهتر است ، انتخاب نموده براى زكات ببريد. مأموران گفتند: پيغمبر به ما نفرموده كه به دلخواه خود بهترين مال را بستانيم، تو خود حساب كن و هر كدام مى‌خواهى بده!}

^{مرد سلمى گفت: نه! ممكن نيست. من بهترين اموالم را به خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم مى‌دهم!}

^{آنگاه زكات خود را از بهترين شتران جدا كرد، و فرستادگان آنها را گرفته به نزد ثعلبه آمدند و گفتند: تو چه مى دهى؟ هر چه مى‌خواهى بده تا ما برگرديم ، و زياد معطل نشويم.}

^{ثعلبه باز همان حرف اول خود را تكرار نمود و با خودسرى گفت: اين جزيه است، فعلا به جاهاى ديگر برويد، وقتى از همه گرفتيد، و از همه جا فراغت يافتيد بيائيد نزد من. مأموران پيغمبر رفتند و از سايرين هم گرفتند و باز نزد آمدند  ثعلبه و از وى مطالبه زكات نمودند.}

^{ثعلبه‌ي خيره سر فكرى كرد و گفت: نامه پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم را به من بدهيد، نامه را گرفت و براى دومين بار خواند، باز هم گفت: اين جزيه است. شما برويد تا من فكر كنم ببينم چه بايد كرد؟!}

^{مأموران هم برگشتند و جريان را به عرض پيغمبر رساندند. حضرت فرمود: واى بر ثعلبه! واى بر ثعلبه! آنگاه براى مرد سلمى دعا فرمود.}

^{در همان موقع اين آيه شريفه درباره سرپيچى ثعلبه از پرداخت زكات نازل شد: و منهم من عاهد الله لئن آتانا من فضله لنصدقن و لنكونن من الصالحين . فلما آتاهم من فضله بخلوا به و تولوا و هم معرضون(75 توبه).بعضى از مردم با خدا عهد كردند كه خداوند از فضل خويش به ما عطا كند، زكوة مى دهيم و از نيكوكاران خواهيم بود. ولى همين كه خدا از كرم خويش به آنها عطا كرد، بخل ورزيدند و روى بگردانيدند، و از فرمان الهى سرپيچى كردند.}

^{پيغمبر اين آيه را براى اصحاب خواند. مردى از خويشان ثعلبه در آنجا حاضر بود. چون آن را شنيد برخاست و رفت نزد ثعلبه و گفت: اى ثعلبه ! واى بر تو! خداوند درباره تمرد تو از اداى زكات آياتى از قرآن فرستاده است .}

^{ثعلبه از شنيدن اين معنى ناراحت شد. آنگاه برخاست و آمد نزد پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم و عرض كرد: هر طور مى فرمائيد من هم زكات خود را مى آورم ! حضرت فرمود: بعد از اين كه گفتى جزيه است ، خداوند به من امر فرموده كه زكات تو را نپذيرم .}

^{ثعلبه برخاست و خاك به سر ريخت و ناله و فرياد راه انداخت ولى پيغمبر فرمود: من فرستادم و تو را از امر الهى آگاه ساختند، اما تو فرمان نبردى .}

^{ثعلبه سرافكنده و با حالى زار و پريشان از نزد رسولخدا بيرون رفت. كمى بعد پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم رحلت فرمود، و روح پرفتوحش به فردوس اعلا انتقال يافت . در زمان خلافت ابوبكر ثعلبه تعدادي گوسفند به رسم زكات آورد، و از وى خواست كه زكات او را قبول كند، ولى ابوبكر گفت: چون پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم از تو نپذيرفته من هم قبول نمى‌كنم .}

^{چون عمر به خلافت رسيد، ثعلبه از او درخواست نمود كه اجازه دهد زكات خود را بياورد، ولى عمر نيز نپذيرفت! در ايام خلافت عثمان هم آمد و مورد قبول واقع نشد! و بدين گونه ثعلبه‌ي دنياپرست با خوارى زندگى مى‌كرد، تا در اواخر خلافت عثمان، با تيره بختى از دنيا رفت!}